Jak zacząłem? Często mnie ludzie o to pytają, oczekując jakiejś dramatycznej historii. Moja była taka: szliśmy z kumplem przez miasto (to było gdzieś w III lub IV klasie ogólniaka) i papierosów nam zabrakło. Czasy były kartkowe (tzn. kartki były na papierosy) a my jeszcze niepełnoletni (tzn. bez kartek). Ciężka sprawa... I wtedy mój kumpel wpadł na genialny pomysł: "wiem gdzie nas poczęstują!" Tym miejscem był MONAR w Katowicach. Spotkałem tam grupę bardzo fajnych ludzi, którzy chcieli pomagać sami sobie w rozwiązywaniu swoich problemów. Zasada była prosta: jeśli ktoś "bierze" może uczestniczyć w pracach grupy pod warunkiem stałego kontaktu z Punktem Konsultacyjnym ds. Narkomanii, który już wtedy funkcjonował (od 1981 roku jako jeden z pierwszych w Polsce). Moja współpraca z Punktem z czasem zacieśniła się - zostałem kimś w rodzaju wolontariusza. Wtedy już studiowałem - na Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej. I może nawet zostałbym górnikiem, gdyby nie to, że zaproponowano mi pracę w Punkcie! To było na II roku studiów. To był wybór! No cóż wybrałem Punkt. Zmieniłem studia - zostałem przyjęty na Wydział Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na kierunek o bardzo długiej nazwie: pedagogika specjalna o specjalności resocjalizacja. Studia dzienne ukończyłem w 1990 roku, pracując cały czas w Punkcie, który co jakiś czas zmieniał nazwy - aktualnie nazywa się Przychodnia Terapii Uzależnień od Środków Psychoaktywnych. Od 1995 do 1998 roku pracowałem także na Oddziale Detoksykacji Szpitala Centrum Psychiatrii w Katowicach.

Swego rodzaju "ukoronowaniem" drogi rozwoju zawodowego było dla mnie uzyskanie w 2002 r. certyfikatu ukończenia specjalistycznego szkolenia zatwierdzonego i certyfikowanego przez Ministra Zdrowia, uprawniającego do prowadzenia terapii i rehabilitacji uzależnienia od narkotyków w zakresie specjalisty terapii uzależnień (nr S/0068/2002).